Να σας διηγηθώ μία ιστορία.

Πάνε μέρες τώρα που παρακολουθώ μία παρέα γυναικών και την πορεία της ζωής τους. Πως περνάνε στην καθημερινότητα τους, ποια είναι τα ενδιαφέροντα τους, τι τους ενοχλεί, με τι την «βρίσκουν».  Τις παρακολουθώ και ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ενεργοποιήσει την ανάγκη τους για αλλαγή,
Αλλαγή. Πόσο στα αλήθεια αντιστέκονται σε αυτήν;

Σαν τουβλάκια Jenga.

Νιώθω την ζωή τους σαν έναν γύρο από στημένα τουβλάκια Jenga, εύθραυστη, έτοιμη να καταρρεύσει. Τα τουβλάκια τρέμουν βαλμένα στην ίδια θέση για καιρό.
– Μην πειράξεις κανένα από τα τουβλάκια μου, θα έλεγαν αν μπορούσαν να δουν την εικόνα που βλέπω.

‘Οι άνθρωποι έχουν μάθει να αποφεύγουν τις αλλαγές, όμως το νερό όταν δεν ανανεώνεται μαζεύει μικροοργανισμούς και θολώνει, το χρώμα του δεν είναι πια διαυγές και κανένας δεν θέλει να κολυμπάει πια σε αυτό. Το ίδιο συμβαίνει και με το περιβάλλον που ζούμε. Αν είναι στατικό, αν δεν ανανεώνεται, δεν είναι φιλόξενο.

Οι αλλαγές στο μυαλό τους είναι συνυφασμένες με ανεπιθύμητους αιφνιδιασμούς και διατάραξη της ησυχίας τους. Επιλέγουν να συσσωρεύουν τόνους από απαρχαιωμένες τακτικές και συνήθειες, αντί να ανακαλύπτουν νέους δρόμους που θα οδηγούσαν την ζωή τους στο φως και στην απελευθέρωση.
Δεν γνωρίζουν πως καμία απειλή δεν είναι μεγαλύτερη από αυτή της στασιμότητας.
Οι φίλες μου έχουν δημιουργήσει την δική τους προσωπική σπηλιά και οποιοσδήποτε εξωγενής επηρεασμός  μοιάζει απειλητικός. Μπορώ να δω στα μάτια τους ότι θέλουν να εμπιστευτούν τους προβληματισμούς τους, να ακουμπήσουν κάπου και να παραδεχτούν πως δεν μπορούν άλλο να ζουν μία στείρα επανάληψη.
Θέλω να τις βεβαιώσω ότι κατανοώ τον φόβο τους και θέλω να βοηθήσω να απαλλαγούν από αυτόν.

Το όραμα.

Πάντα μου άρεσε να βλέπω ανθρώπους να δίνουν μα με τα φτερά τους και να σπάνε δεσμά. Φαντάζομαι έναν κόσμο με ανθρώπους νοητικά ελεύθερους, που δεν χάνουν το νόημα και το κίνητρο για ζωή. Ανθρώπους υγιείς.

Επιστρέφοντας στην μικρή παρέα, η επιθυμία μου να βοηθήσω να ανοίξουν τα φτερά τους συναντά εμπόδια. «Είναι καλόβουλη η πρωτοβουλία μου;», αναρωτιούνται.
-Τι έχω να κερδίσω βρε κορίτσια πέρα από την ευχαρίστηση να σας βλέπω χαρούμενες;
Και τότε έρχεται η απάντηση:
-Μα κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μας, οι άντρες μας είναι αδιάφοροι και οι γονείς μας καλοί άνθρωποι, αλλά δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Τις κοιτάζω με κατανόηση.

Η γλυκιά αναταραχή της αναθεώρησης.

Τις επόμενες ημέρες οι φίλες μου δείχνουν προβληματισμένες, αρχίζουν να επανεξετάζουν τις ζωές και τον εαυτό τους, να αναγνωρίζουν τις παραλήψεις τους, να αντιλαμβάνονται τις πραγματικές ευθύνες και τις ανάγκες τους. Υπάρχουν μικρά δείγματα αλλαγής στην καθημερινότητα τους. Έχει αρχίσει να μπαίνει φως ανάμεσα στα τουβλάκια τους και εγώ αναρωτιέμαι τι ενεργοποίησε αυτή την αλλαγή.
Μόνο η κατανόηση είναι ικανή να ενεργοποιήσει οποιαδήποτε αλλαγή. Χωρίς την παρουσία της στην ζωή μας νιώθουμε φόβο χωρίς να αναγνωρίζουμε τον λόγο. Οι φίλες μου μέσω της αγάπης, βίωσαν την ασφάλεια και ήταν πια έτοιμες να δοκιμάσουν να εντάξουν νέες τακτικές στην ζωή τους.

Κάποιες από αυτές προχώρησαν, άλλες δοκίμασαν και επέστρεψαν γρήγορα πίσω στον γνώριμο τρόπο ζωής. Όμως καμία δεν παρέμεινε ίδια. Είτε αναγεννήθηκε, είτε αλλοιώθηκε από τους κραδασμούς της ίδιας της ζωής. Μία αναμέτρηση με τον εαυτό μας είναι η αντίσταση μας στην αλλαγή και εγώ ενίοτε ένας προβολέας που ρίχνει φως σε όσους το θελήσουν.

Δημοσιεύτηκε στα : www.kl2real.gr , www.doxthi.gr , www.new4all.gr