Κανείς μας δεν θέλει να έχει προβλήματα, αλλά ούτε να ζει με αυτά. Συνήθως τα καταχωνιάζουμε κάπου πρόχειρα για να μην μας αναστατώνουν την καθημερινότητα μας, περιμένοντας υπομονετικά να εξαφανισθούν. Ανεξάρτητα από το είδος του προβλήματος, υπάρχει δυσκολία να το διορθώσουμε. Κρυφά σκεφτόμαστε  «Δεν θέλω να το κάνω αυτό» , έτσι αντί να ενθαρρύνουμε και να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, το διώχνουμε μακριά σαν κάτι μη φυσιολογικό και ευπρόσδεκτο.

Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα προβάλλουμε σε αυτό όλα όσα πιστεύουμε σχετικά με το σωστό και το λάθος, το άδικο και το δίκαιο, το καλό και το κακό. Δεν ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά των ζητημάτων που θίγονται. Στήνουμε έναν ολόκληρο αμυντικό μηχανισμό απέναντι σε αυτό που αντιμετωπίζουμε και το αποδοκιμάζουμε πιστεύοντας πως έτσι θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε μία επιπλέον δύναμη πάνω του, αλλά όχι απαραίτητα και ισχύ, καθώς το πρόβλημα παραμένει ισχυρό και εμείς επικριτικοί με αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι πιο ασφαλές να κοιτάζουμε εξωτερικά το πρόβλημα, αλλά επικίνδυνο να ανοίξουμε κανάλι επικοινωνίας μαζί του. Το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι ξένο,σαν να ήρθε από το πουθενά και δεν μας ανήκει. Δεν δεχόμαστε να το βιώσουμε και να κατανοήσουμε τον λόγο ύπαρξης του και το δυσκολεύουμε περισσότερο.

Η έλλειψη διαλλακτικότητας που έχουμε απέναντι στα πράγματα δημιουργεί το πρόβλημα και δυσκολεύει την επίλυση του .

Οι παλιές μας πεποιθήσεις είναι αυτές που δημιούργησαν το καινούργιο πρόβλημα και τώρα καλούμαστε να αναμετρηθούμε με την προσκόλληση μας σε αυτές. Τα προβλήματα επαναλαμβάνονται και αν πάμε κοντά τους, θα διαπιστώσουμε πως έχουν κοινά σημεία μεταξύ τους. Μία λεπτομερείς παρατήρηση σε συνδυασμό με αυτοπαρατήρηση θα μας δώσει πολλά στοιχεία για το πρόβλημα μας. Θα εντοπίσουμε τους λόγους που εμφανίζεται και τις συμπεριφορές που το έλκουν.

Καθώς μεγαλώνουμε μαθαίνουμε πως μένοντας αμετακίνητοι και άκαμπτοι απέναντι στις καταστάσεις ταλαιπωρούμε περισσότερο τον εαυτό μας. Ουσιαστικά τον κακομεταχειριζόμαστε ψυχικά με την πίεση που του ασκούμαι να συντηρήσει περιοριστικές αντιλήψεις που τον κάνουν να βιώνει τις ίδιες εμπειρίες ξανά και ξανά.

Ο θυμός, το άγχος, ο φόβος,ή πολλές φορές η απόγνωση είναι το αποτέλεσμα καταπιεσμένων συναισθημάτων που ζητούν να κατανοηθούν και να αναθεωρηθούν.

Η διαδικασία αναγνώρισης και επίλυσης ενός δύσκολου περιστατικού που έρχεται και μας ανατρέπει την καθημερινότητα μας, περνά από διάφορα στάδια μέχρι να αποκτήσουμε οικειότητα μαζί του. Όμως με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσουμε την ικανότητα να κάνουμε υπεύθυνες επιλογές. Όλοι έχουμε δικαίωμα να διαμορφώσουμε την ζωή μας και να την κάνουμε όσο πιο όμορφη και λειτουργική γίνεται. Όταν αποφασίσουμε να κλείσουμε την πόρτα στο παρελθόν και σε όσα μας προκαλούν δυσαρμονία ,αρχίζει η διαδικασία κατανόησης των επιδράσεων που είχαν στις ζωές μας.

 Μην αφήνεις όλα όσα συνέβησαν να επηρεάζουν όλα όσα συμβαίνουν.

• Άφησε ελεύθερη την αντίληψη σου για μπορέσεις να δεις πέρα από αυτό που έχεις μάθει να βλέπεις.
• Απελευθερώσου από μεγάλες προσδοκίες και ισχυρά θέλω.
• Ρώτησε τον εαυτό σου: “Τι φοβάμαι; Τι νιώθω; Τι θέλω; Τι χρειάζομαι;
• Άδειαζε συχνά το μυαλό σου από περιττές σκέψεις και αυτόματες πράξεις.

Άκου την εσωτερική σου φωνή, κυρίως όταν έρχεσαι σε σύγκρουση με τον εαυτό σου γύρω από κάποιο θέμα. Να θυμάσαι ότι οι αντιλήψεις μας πολλές φορές είναι πιο ισχυρές από τα ίδια τα γεγονότα.

*Για ακόμη περισσότερα, μην παραλείψεις να ακούσεις την παρακάτω ραδιοφωνική εκπομπή με θέμα: «10+1 λάθη που μας βγάζουν εκτός δρόμου».

*Για περισσότερη έμπνευση ,διάβασε την στήλη Fly Tips http://flyforyou.gr/fly-tips-2/