Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία σε μία σχέση είναι η εμπιστοσύνη. Να νιώθεις δηλαδή πως μπορείς να δώσεις αυτό που είσαι στον άλλον, χωρίς να σημαίνει πως του παραδίδεσαι με όλο σου το βάρος, αλλά χωρίς να νιώθεις φόβο και αμφιβολία για το αποτέλεσμα  αυτής της συναισθηματικής σου έκθεσης.

Να μπορεί να τιμά ο ένας τον άλλον με ευκολία και να νιώθει ασφάλεια μέσα από το χτίσιμο οικειότητας.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτό δεν καθίσταται δυνατόν;

Πολύ  συχνά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, γιατί οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να ζευγαρώνουν με κατανόηση, εκτίμηση και αποδοχή, και τότε αντί να αποχωρήσουν εγκαίρως από ένα δόσιμο χωρίς αντίκρισμα, αρχίζουν τις θυσίες !

Όταν το να μην ικανοποιείσαι σου γίνεται συνήθεια , τότε σίγουρα δεν ζεις για να δεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο αλλά για να δεις ευχαριστημένο κάποιον άλλον. Όταν τοποθετείς την ευτυχία σου αποκλειστικά στα χέρια του, τότε το αποτέλεσμα θα είναι να νιώθεις ακόμα πιο αδύναμος.

Ουσιαστικά θυσιάζεις την ύπαρξη σου για χάρη άλλων ανθρώπων ,χωρίς οι ίδιοι να σου το έχουν ζητήσει αρκετές φορές, με την προσδοκία πως θα καταφέρεις να τους αλλάξεις!

Η θυσία είναι μία παραβίαση ενάντια στον εαυτό σου, είναι η ενοχή που σε κρατάει φυλακισμένο και περιορισμένο. Είναι θαυμάσιο να μπορείς να είσαι ολόκληρος και εσύ συρρικνώνεις τις ανάγκες σου για χάρη κάποιου άλλου, ή αλλιώς για χάρη της αποδοχής του και της επιβράβευσης του ,πολλές φορές ακόμα και της καλοσύνης του!

 Αν θέλεις να επανορθώσεις στην ζωή σου, η θυσία δεν είναι σίγουρα ο σωστός τρόπος ,  γιατί δεν θα καταφέρεις να ικανοποιηθείς όσο συνεχίζεις να δρας ενάντια στα συναισθήματα σου.

Είναι άσχημο να μην αναγνωρίζεται η αξία σου, αλλά ταπεινωτικό να παρακαλάς να σε αναγνωρίσουν.

Ουσιαστικά ο σκοπός της σπατάλης σου είναι να αναβάλλεις να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου. Να αναπτύξεις τα όρια σου, να ανακαλύψεις τις αξίες σου, έτσι ώστε να έχεις πλέον μία ξεκάθαρη αίσθηση του εαυτού σου.

Θυσία σημαίνει πίστη στην έλλειψη. 

Οι άνθρωποι που έχουν μάθει να ευχαριστούν τους άλλους είναι ενοχικοί και θέλουν να είναι πάντα χρήσιμοι . Συνήθως αναλαμβάνουν να ικανοποιήσουν ξένες επιθυμίες  ,υιοθετώντας τες ως δικές τους.

Συχνά τα θύματα απομονώνονται από φίλους και γνωστούς, γιατί έτσι ζουν ανενόχλητοι την αυτολύπηση τους. Η επαφή τους με τον έξω κόσμο τους φέρνει σε ευθυγράμμιση με την πραγματικότητα, πράγμα απαραίτητο αλλά καθόλου ευχάριστο για τους ίδιους .

Ο Erikson πιστεύει πως η ενοχή ξεκινάει από την ηλικία των 3-5 ετών, όταν τα παιδιά αναγκάζονται να έχουν μία σωστή συμπεριφορά.

 Αυτό που τους χρειάζεται είναι μία επανεκκίνηση και ένας επαναπροσδιορισμός σε σχέση με την πορεία της ζωής τους, τα όνειρα και της ελπίδες τους .

Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα της ζωής ,είναι πως μας μαθαίνει τα όρια μας.

Να μπορούμε να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από εμπειρίες που δεν βοηθούν την ανάπτυξη μας . Την συνειδητοποίηση της ευθύνης που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας, καθώς και την δύναμη της προσωπικής μας επιλογής απέναντι στα γεγονότα που δεν καρποφορούν,  είναι ένα μάθημα που σκοπό έχει να μας ωριμάσει. Τα όρια στις σχέσεις είναι απαραίτητα για να αναλαμβάνει ο καθένας την ευθύνη για τα δικά του προβλήματα. Έτσι μόνο μπορούμε να δημιουργούμε ισότιμες σχέσεις που δεν βασίζονται στην ενοχή.

Βρες τρόπους να χαλαρώνεις ,μέχρι να έρθεις σε επαφή με τον πραγματικό σου εαυτό και τις ανάγκες σου ,γιατί έτσι έχεις περισσότερες πιθανότητες να προσελκύσεις ένα πιο σωστό άτομο στην ζωή σου.

Να θυμάσαι πως η πραγματική αγάπη στην ζωή μας έρχεται όταν σταματάμε να την θέλουμε ή να  την χρειαζόμαστε πολύ.

*Για περισσότερη έμπνευση ,διάβασε την στήλη Fly Tips http://flyforyou.gr/fly-tips-2/